انواع فیروزه

فيروزه عجمى: سنگ باطله ندارد و به رنگ آبى پر رنگ است. با ارزشترين نوع فيروزه است و به صورت گرد يا بادامى تراش داده مى شود.

فيروزه شجرى: همراه با باطله است. پس از تراش سنگ باطله به صورت شاخه اى يا دندريتى نمايان مى گردد. اين نوع فيروزه را به صورت هاى گرد، بيضوى، اشکى و چهارگوش مى تراشند.

فيروزه چغاله نيم رنگ: نسبتا شبيه فيروزه عجمى است اما کمرنگ تر است و روى آن، لکه هاى سفيدى ديده مى شود که در واقع کانى آلونيت است. نام چغاله به دليل اين است که مانند ميوه نارس کمرنگ تر از نوع عجمى است.
فيروزه چغاله سفيد: شبيه چغاله نيم رنگ اما روشن تر است.
فيروزه عربى: همان نوع شجرى است اما با قطر کمتر و ترا ش آن نيز سخت تر است. اين نوع فيروزه نامرغوب بوده و به رنگ سبز کمرنگ ديده مى شود. در صورتى که قطر آن بيشتر باشد، به آن فيروزه دو بهرى نيز مى گويند.
فيروزه توفال رنگين: شبيه فيروزه شجرى است اما با سنگ باطله کمتر.
فيروزه توفال نيم رنگ: همان فيروزه توفال رنگين اما روشن تر است. زيرا کاتيون Cu+2 در شبکه بلورى به طور کامل وجود ندارد.
فيروزه توفال سفيد: همان توفال نيم رنگ است،‌اما خيل روشن تر است.
فيروزه نرم: به دانه هاى خيلى ريز فيروزه که براى زينت دادن اشيا به کار مى رود، گفته مى شود.
فيروزه درشت: به سنگهاى نسبتا درشت فيروزه که خرد نشده اند و رگه دارند، گفته مى شود.
فيروزه خاکه: اين نامگذارى در معدن مرسوم است. اين نوع سنگ باطله ندارد و خالص است. به ابعاد مختلف و کروى در داخل رگه هاى بشدت دگرسان و خرد شده و به رنگ آبى روشن تا تيره يافت مى شود و بسيار گرانبهاست.
فيروزه گل کاسنى: به فيروزه سبز پررنگ متمايل به خاکسترى گفته مى شود. دليل رنگ آن، وجود کاتيون Fe+2 در ساختمان آن است. به اين نوع فيروزه تلخ مى گويند.